Redactie Paardensport 6 augustus 2024, 14:40

Leestijd: 2 minuten

Springruiter Van der Vleuten verovert bronzen medaille in Versailles

Springruiter Maikel van der Vleuten hield het niet droog nadat hem in de paleistuinen van Versailles opnieuw een bronzen olympische medaille was overhandigd. Met Beauville Z bereikte hij de barrage waarin de Duitser Christian Kukuk en de Zwitser Steve Guerdat hem voorbleven. Zijn dank ging naar de mensen thuis en naar Beauville, zijn succespaard met wie hij in Tokio ook al brons pakte.

“Beauville is van wereldklasse. Hij verdient deze medaille meer dan welk paard dan ook”, vertelde de Brabantse ruiter over zijn 14-jarige bruine ruin.” De emoties kwamen toen hij begon over de mensen achter zijn succes. “Het is niet alleen ik en mijn paard. Het is mijn vader en mijn moeder, mijn grootouders, mijn vrouw en kinderen, de hele staf thuis, de eigenaar. Al die mensen staan dag en nacht voor je klaar. Dit is een geweldige beloning voor iedereen.”

Een speciale dank ging naar zijn vader en trainer Eric van der Vleuten. “Het is fantastisch dat mijn vader er altijd is. Hij kent mij en mijn paard door en door. Ik ben heel trots dat we deze successen samen mogen beleven.” Behalve het brons in Tokio was er individueel ook brons op de WK van 2022 in Herning.

Vijftien hindernissen

Achter het Paleis van Versailles trof de 36-jarige Brabander een lastig parcours met vijftien hindernissen waaronder een driesprong en twee tweesprongen. “Ik heb niet vaak zo’n moeilijk parcours gezien, het was echt heel zwaar voor de paarden. Vijftien hindernissen in een wedstrijd was nieuw voor mij. Natuurlijk hoop je altijd op meer, als je er zo dicht bij zit. Ik moet het zelf nog eens even op een rustig moment terugkijken, of ik dingen anders had kunnen doen. Je bent als sportman altijd kritisch. Maar ik denk dat we ook allemaal realistisch moeten zijn. Dat drie individuele medailles, op twee Olympische Spelen en een WK met hetzelfde paard, heel bijzonder zijn.”

“We weten inmiddels wat we moeten doen om Beauville zo goed mogelijk te krijgen. Maar het zijn ook gewoon levende wezens en het is altijd spannend voor ons of we het goed hebben gedaan in fysiek en mentaal opzicht. Dat gevoel had ik toen ik hier binnenstapte.”

ANP